Shen Tao wyrzekłszy się wiedzy i rezygnując z własnego ego, powierzył się nieuniknionemu i przyjął za podstawową zasadę dostosowanie się do innych stworzeń. mówił: „wiedz, jak nie wiedzieć. kto kultywuje wiedzę powierzchowną, szybko poniesie z jej powodu krzywdę”. był nieugięty w nieprzyjmowaniu urzędów, śmiał się z podziwianych przez świat wielkich ludzi i miał gdzieś wielbionych świętych, lecz był wyrozumiały i pobłażliwy względem niekonwencjonalnych zachowań.
   nie robił z siebie mistrza nauk ani myśli, nie uznawał poprzedników ani następców, istniał sam dla siebie i basta. nawet gdyby uderzono go tłuczkiem albo cięto tępym nożem, poddawał się łagodnie każdemu traktowaniu, byle by tylko nie dać się uwikłać. gdyby został porwany przez gwałtowną zawieruchę, spieniony wodny wir lub przez obrót młyńskiego kamienia, dałby się wyobracać bez sprzeciwu i tak pozostałby nienaruszony. przesuwał się, gdy go popychano, szedł, gdy go ciągnięto. nie przesadzał w działaniu ani w spokoju, nie popełniał błędów i nigdy nie zarzucono mu żadnej winy. dlaczego? dlatego że człowiek pozbawiony sztucznych zdolności nie ma pobudek, by stawać ponad innymi, w ruchu i w bezczynności nie oddala się od naturalnych zasad, więc w życiu nie troszczy się zbieraniem pochwał. dlatego Shen Tao mówił: „wystarczy mi stać się człowiekiem pozbawionym znajomości. ludzie wysoko postawieni, sławni i święci nie są potrzebni. w bryle ziemi nie brakuje Tao”.
   ci co wiedzą śmiali się z niego mówiąc: „droga Shen Tao nie jest prowadzeniem się ludzi żywych, jest raczej regułą truposzy. czyż można oddawać się podobnym dziwactwom?

31.07.10 @ 18:24 | Zhuangzi :»

inne losowo wybrane posty

• przyjazne środowisko
• zajawka bdp.
• nadzieja otępienia