w czasach genueńskiego „złotego wieku” kamienice w czarno-białe pasy były oznaką prestiżu. w ten sposób budować mogły tylko zasłużone rody, no i rzecz jasna Kościół… katedra san Lorenzo /św. Wawrzyńca/ jest doskonałym przykładem lokalnej architektury tamtego okresu: z założenia upchniętej na niewielkiej przestrzeni, skondensowanej.
wystarczy spojrzeć na rzeźbioną fasadę, obejrzeć z bliska jakikolwiek fragment portyku ozdobionego układanymi w kolorowe mozaiki intarsjami, by nabrać podziwu dla umiejętności ówczesnych kamieniarzy, o których wiadomo niewiele: byli zdolni i anonimowi, jak „wszyscy” budowniczowie gotyckich katedr. chociaż czasami zdarzają się wyjątki. drobny szczegół przemycony w cieniu epokowej symboliki, detal będący wyrazem nie tylko kunsztu artysty, ale również jego osobistego uczucia.
dziesięć lat temu, podczas mej pierwszej wizyty w Genui, kolega Kolczyk pokazał mi właśnie taki szczegół, w prawym frontowym portyku na wysokości oczu… – przypomniałem sobie niedawno, podziwiając po raz kolejny fasadę katedry, niestety umknęło mi najważniejsze – co to było? co przedstawiało?

— widziałeś pieska? – powiedziała Maria patrząc na katedrę; przechodziliśmy właśnie obok wracając z Uniwersytetu.
— pieska? – coś mi zaświtało… czy to przypadkiem nie ten ważny szczegół, który kiedyś pokazał mi Kolczyk i którego ostatnio bezowocnie szukałem?
— chodź – odpowiedziała i wbiegła po schodach, a kiedy znalazłem się naprzeciw miejsca, które mi wskazała, zapytała – widzisz?
…i wtedy zobaczyłem, i zrozumiałem, dlaczego nie mogłem go wcześniej znaleźć.
— jest świetnie wkomponowany.
— nieprzypadkowo – Maria przytaknęła z uśmiechem. – bo to piesek jednego z rzeźbiarzy. piesek, który podobno zawsze mu towarzyszył, i którego rzeźbiarz bardzo lubił, więc kiedy mu ten piesek zginął…

książka która pokazuje, że sprawy mają się o wiele gorzej niż sądziłem, a przecież o czym wiedzą chyba wszyscy, w powyższych kwestiach światowego /nie/porządku, jestem niesprzedajnym pesymistą.

„Ekonomia kanalia” to wstrząsające studium nowego światowego porządku gospodarczego, rządzonego przez ekonomiczne, „nietykalne” siły. tę książkę czyta się jak mrożący kryminał, jest napisana: „z akcją”, w której autorka często na podstawie osobistych doświadczeń /jako jedyna z zachodnich ekspertów przeprowadziła wywiad z Al Zarqawim, dowódcą irackiego powstania/ analizuje przyczyny najważniejszych współczesnych wydarzeń począwszy od upadku muru berlińskiego /rozpadu komunistycznego bloku wschodniego/ poprzez „rozkwit” chińskiego imperium ekonomicznego oraz islamskiej finansjery, aż po katastrofę amerykańskiego rynku kredytowego, lecz nie tylko. Ekonomia kanalia zawiera również rozdziały poświęcone współczesnemu niewolnictwu, handlu żywym towarem, międzynarodowej prostytucji, kalabryjskiej mafii piorącej w Polsce brudne pieniądze, czy anarchii na morzach i piratach – nie tych romantycznych z wybrzeży Somalii, lecz o wiele groźniejszych pływających pod banderą Panamy lub innych rajów podatkowych. w książce jest również o handlu bronią, o tzw. pomocy humanitarnej, która tylko pogłębia kryzys w Afryce i o „umoczeniu” w zepsutym systemie światowej sławy gwiazd, czyli jest o wszystkim co stanowi ciemną stronę współczesnej ekonomii grożącej nie tylko podważeniem dorobku wielowiekowej walki o dobrobyt społeczeństw państw uprzemysłowionych i ich regresem do poziomu spauperyzowanego światowego proletariatu, ale grozi również zupełnym wyeksploatowaniem nieodnawialnych zasobów naturalnych /nad którymi jak się okazuje zasadniczo nikt nie sprawuje kontroli/ i co za tym idzie unicestwieniem harmonii życia planety w ogóle…
państwa rynkowe i organizacje międzynarodowe nie posiadają odpowiednich narzędzi ani chęci, by przeciwstawić się tym procesom, a nienasycona ekonomia kanalia pożera coraz więcej i tyje. jedyna realna siła, która może wywołać jakąkolwiek zmianę to wola konsumentów, to masowa odmowa uczestnictwa w polityce wzrostu gospodarczego, lecz do tego potrzebna jest osobista, jednostkowa świadomość narastającego zagrożenia.
„Ekonomia kanalia” została napisana po angielsku pod tytułem: „Rogue Economics” i równolegle przetłumaczona na włoski /czytałem ją w tym właśnie języku/. więcej informacji na oficjalniej stronie książki: http://www.lorettanapoleoni.org/rogue_economics/

Loretta Napoleoni, urodzona w Rzymie i mieszkająca na stałe w Londynie, należy do światowych ekspertów w sprawach finansowania terroryzmu i międzynarodowej „brudnej” ekonomii. jest konsultantem BBC i CNN, współpracuje z El Pais, Le Monde, The Guardian, Reppublika, La Stampa oraz Internazionale.